علائم الزایمر چیست؟
گاهی برخی از افراد جوان یا میان‌سال فراموشی یا گیجی‌های موقت خود را به آلزایمر ربط می‌دهند. این درحالی است که افزایش سن به‌عنوان یکی از مهم‌ترین فاکتورهای خطر ابتلا به آلزایمر محسوب می‌شود و محققان معتقدند که تقریبا هیچ فرد زیر ۶۵ سالی به بیماری آلزایمر مبتلا نمی‌گردد (هرچند که ممکن است گاهی در تمام بیماری‌ها استثنا وجود داشته باشد.) اولین نشانه‌های ابتلا به آلزایمر در افراد سالمند این است که ابتدا امور معمولی روزانه مانند خوردن داروها، جای کلید یا سوییچ، شماره تلفن اطرافیان یا غیره را فراموش می‌کنند. با شروع روند ابتلا به آلزایمر و تخریب تدریجی سلول‌های مغز، این علائم برای بیمار ایجاد می‌شوند:
- گفتن مداوم یک خاطره، یک خبر یا یک سوال برای اطرافیان
- فراموش کردن ادامه مکالمه‌های طولانی و قرارهای ملاقات
- فراموش کردن آدرس و شماره تلفن اطرافیان
- فراموش کردن نام یا نام خانوادگی برخی از اطرافیان نزدیک
- پیدا نکردن کلمات مناسب برای بیان منظور خود
- فراموش کردن ترتیب انجام دادن کارهای روتین؛ مثلا خانم‌های مبتلا به الزایمر ممکن است هنگام آشپزی فراموش کنند که کدام ماده غذایی را باید در چه زمانی به ظرف غذا اضافه کنند.
- از دست دادن قدرت تفکر و تصمیم‌گیری در شرایط روتین روزانه؛ مثلا بیمار مبتلا به آلزایمری که قبلا رانندگی می‌کرده است، ممکن است هنگام رانندگی فراموش کند که باید برای توقف یا پارک کردن خودرو چه عکس‌العملی انجام بدهد.
- تغییر رفتار؛ بیمار مبتلا به آلزایمر ممکن است دچار کاهش خلق‌وخو، تغییر در الگوی خواب یا از دست دادن عادت‌های قدیمی شود. در برخی از موارد و با پیشرفت بیماری الزایمر ممکن است بیمار به اذیت کردن اطرافیان یا حتی در مواردی بروز رفتارهای نامعقول اجتماعی مانند دزدی کردن تمایل پیدا کنند.
- علائم آلزایمر در زنان
علائم اولیه آلزایمر در زنان می تواند ظریف و نامحسوس باشد، به همین دلیل تشخیص زودهنگام این بیماری دشوار است. با این حال، برخی از علائم شایع که ممکن است زنان در مراحل اولیه بیماری تجربه کنند عبارتند از:
• مشکلات حافظه: فراموشی مکرر قرار ملاقات ها، رویدادها یا اطلاعات مهم، مشکل در به یاد آوردن مکان قرار دادن اشیاء، مشکل در یافتن کلمات مناسب
• مشکلات تمرکز و توجه: مشکل در تمرکز بر روی مکالمات یا وظایف، به راحتی حواس تان پرت می شود، مشکل در دنبال کردن دستورالعمل ها
• مشکلات در تصمیم گیری و حل مسئله: مشکل در تصمیم گیری های روزمره، مشکل در برنامه ریزی و سازماندهی، مشکل در حل مشکلات
• مشکلات زبانی: مشکل در پیدا کردن کلمات مناسب، تکرار کلمات یا عبارات، مشکل در درک مکالمات
• تغییرات خلقی و رفتاری: تحریک پذیری، افسردگی، اضطراب، بی تفاوتی، تغییر در شخصیت
• مشکلات در قضاوت و بینایی فضایی: مشکل در تخمین مسافت یا عمق، مشکل در رانندگی یا راه رفتن، مشکل در تشخیص چهره ها یا اشیاء
علائم آلزایمر در زنان می تواند با افزایش سن و پیشرفت بیماری شدیدتر شود.
درمان آلزایمر چیست؟
تاکنون، متاسفانه راه‌حل دائمی و کاملی برای درمان آلزایمر وجود ندارد. آلزایمر یک بیماری مزمن و پیشرونده است و در حال حاضر درمان‌ها اغلب به منظور کنترل علائم و کاهش تأثیرات بیماری متمرکز شده‌اند. درمان‌های مختلفی برای مدیریت الزایمر وجود دارد که شامل موارد زیر می‌شوند:
داروها : مهارکننده‌های استنشاق اسید آمینوهیدروژناز (AChEIs): این داروها به منظور افزایش سطح یک ماده شیمیایی در مغز به نام استنشاق اسید آمینوهیدروژناز استفاده می‌شوند که نقش در انتقال اطلاعات بین سلول‌های عصبی دارد.
مهارکننده‌های گلوکوز آمینوئید (NMDA): برخی داروها این راه را جلوه می‌دهند که اطلاعات در مغز بهتر انتقال پیدا کنند.
داروهای کنترل رفتاری : برخی داروها برای مدیریت علائم رفتاری مانند اضطراب، افسردگی و تعصب مورد استفاده قرار می‌گیرند.
تغییرات در سبک زندگی: - فعالیت‌های فیزیکی منظم و فعالیت‌های ذهنی مانند تمرین‌های مغزی.
- تغذیه سالم و متوازن.
- پشتیبانی روان‌شناختی : کمک از روان‌پزشک یا مشاور برای مدیریت استرس و بهبود کیفیت زندگی.
پشتیبانی از خانواده : آموزش‌ها و گروه‌های حمایت برای خانواده‌ها به منظور مدیریت بهتر مراقبت از فرد مبتلا به آلزایمر.
توجه داشته باشید که درمان آلزایمر باید توسط یک تیم بهداشتی ارائه شود و با توجه به نیازهای خاص هر فرد تنظیم شود. همچنین، تاکنون هیچ درمان دائمی برای آلزایمر وجود ندارد، و درمان‌ها بیشتر به منظور مدیریت علائم و کاهش تأثیرات بیماری متمرکز شده‌اند.
افرادی که آلزایمر می گیرند چقدر زنده می مانند؟
امید به زندگی افراد مبتلا به آلزایمر به طور دقیق قابل پیش بینی نیست و به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
• سن: به طور کلی، افراد جوان‌تر مبتلا به آلزایمر بیشتر از افراد مسن‌تر عمر می‌کنند.
• سلامت کلی: افراد مبتلا به سایر بیماری‌های مزمن مانند بیماری قلبی یا دیابت، به طور کلی عمر کوتاه‌تری نسبت به افراد بدون این بیماری‌ها دارند.
• نوع آلزایمر: برخی از انواع آلزایمر، مانند آلزایمر با شروع زودهنگام، سریع‌تر از انواع دیگر پیشرفت می‌کنند.
• کیفیت مراقبت: افراد مبتلا به آلزایمر که از مراقبت های با کیفیت برخوردارند، به طور کلی عمر طولانی تری نسبت به افرادی که از مراقبت های با کیفیت پایین برخوردارند، دارند.
در سال‌های اخیر، پیشرفت‌هایی در درمان و مراقبت از آلزایمر حاصل شده است که ممکن است به افزایش امید به زندگی کمک کند
دیدگاه خود را بنویسید